Τι στο καλό έχω καιρό να γράψω και τι θα πει ο εγωισμός μου που έχει αρχίσει να με κεντά...δεν υπάρχει καμιά καλή έμπνευση αυτή τη στιγμή λόγω εξεταστικής και μαλάκυνσης εγκεφάλου αλλά παρατηρώ γενικά οτι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν πολλοί που λεν ό,τι χαζομάρα θέλουν οπότε γιατί να μην αρχίσω κι εγώ να νιώθω άνετα, να εκφράζομαι ελεύθερα, να είμαι ο εαυτός μου βρε παιδί και να ενταχθώ ομαλά στις μάζες;
Εν αναμονή ας αναφερθώ στην Απάθεια όπως τη βλέπουν εδώ :
"In recent years, activists have been working hard to fight the rising tide of apathy around the world. Thus far, the primary technique appears to be constant nagging, poking, and prodding. This generally does succeed in providing the recipient with some motivation, though it is often only the motivation to strike the activist hard, and this motivation subsequently vanishes once the act is complete.
Some researchers believe that highly-caffeinated coffee could be used to fight apathy, but its highly addictive nature, combined with recent reports of ultra-violence caused by drinking cheap instant coffee with artificial sweeteners, have made this choice impractical..."
Και η ατάκα που με εκφράζει απόλυτα τον τελευταίο καιρό:
"I was once sick and depressed, because I'd learned the emptiness of meaning to existence and the utter futility of all man's creation. Then I decided I didn't care. Now I'm much healthier and happier. I recommend apathy to anyone in search of nothing in particular."
Ίσως μετά το τέλος της εξεταστικής να θυμηθώ ότι είμαι άνθρωπος εκτός αν με λυπηθεί καμιά ψυχή και μου το θυμήσει πριν χαθώ μέσα σ' εκείνο το περίεργο vortex που έχει φυτρώσει στον τοίχο μου εδώ και κάποιες μέρες.
