Simple Pleasures No 1:
Οι παλιοί φίλοι και συμμαθητές. Ιδίως οι πολύ παλιοί φίλοι, που δε θυμάσαι καν αν ήξερες να διαβάζεις όταν τους γνώρισες. Που από τότε σε έχουν φάει στη μάπα με το κιλό, με τα πάνω σου και τα κάτω σου, τις επιτυχίες σου και αποτυχίες σου, που ξέρουν πόσο αρχίδι ή πρήχτης μπορείς να γίνεις άμα σε πιάσει, που μπορεί τώρα να μένουν αλλού, να έχουν παιδάκια και σκυλάκια και να τους βλέπεις σπάνια αλλά να μην έχει σημασία γιατί είναι πάντα σαν να μην πέρασε μια μέρα. Γιατί κάποτε πολύ καιρό πριν, είδαν αυτό που πραγματικά είσαι, αυτόν τον πυρήνα που όσο κι αν θες δεν αλλάζει και τον αποδέχτηκαν. Και κάτι τέτοιο είναι ανεκτίμητο.
Simple Pleasures No 2.
Οι άνθρωποι που δε γνώρίζεις πολύ καιρό αλλά νιώθεις ότι τους ξέρεις χρόνια. Που είναι λες και σας ενώνει ένα αόρατο νήμα. Που μπορείτε να μιλάτε για ώρες, ασταμάτητα, χωρίς τα πώς και τα γιατί να έχουν σημασία. Η ευκολία με την οποία κυλάν τα πράγματα είναι ανεκτίμητης αξίας. Just "click".
Simple Pleasures No 3.
Η πολυτέλεια να μπορώ να γράφω για όλα αυτά, μετά από άγριο ξενύχτι, συντροφιά μόνο με τη μουσική μου και τον καφέ μου, και να διερωτώμαι κατά πόσο θα σας επιτρέψω να με διαβάσετε...:Ρ.
Είναι ανεκτίμητης αξίας λοιπόν αυτή η αίσθηση ανεξαρτησίας, δημιουργικότητας και συντροφικότητας. Για όλα τα άλλα υπάρχει η Mastercard.
